کودکان آسیب دیده (دختران فراری وکودکان خیابانی )
خانواده طبیعی ترین ، گرم ترین ومطمئن ترین محیط زندگی برای کودکان است . تعامل با والدین شیرین ترین ودلنشین ترین تعاملات برای کودک است . علی رغم این واقعیت ها ، باید دید که چرا برخی از کودکان فرار از خانه و زندگی با بیگانه وعواقب زیانبخش آن رابرماندن درمنزل وزندگی با والدین خود ترجیح می دهند . تحت چنین شرایطی چه آسیب هایی متوجه کودکان به عنوان آسیب پذیرترین قشر جامعه خواهد شد ؟ ودرآینده این قشر آینده ساز چه جایگاه ونقشی در جامعه خواهد داشت ؟ با اتکا به تجارب گذشته می توان گفت که آسیب دیدگان امروز آسیب رسانندگان فردای کشوراند ، وقتی جامعه ای امروز کودکان خود را دچار آسیب می سازد می توان پیش بینی کرد که همین جامعه فردا در معرض آسیب آنان قرار خواهد گرفت . این دور باطل سلامت وامنیت آینده چنین جامعه ای را تهدید می کند . علی رغم واقعیت ها وپرسش های فوق ونیاز بخش های علمی و اجرائی کشور به پاسخ های صحیح وایده ها وداده ها ی علمی لازم درباره ویژگی های کودکان آسیب دیده وعلل ودلایل فرار آنان از خانه وزندگی در کوچه ها وخیابانها هنوز پژوهش جامعی در سطح کشور انجام نشده است . نتایج مطالعات وتحقیقات موردی وموضعی و اطلاعات و یافته های مطرح شده در اولین همایش ملی آسیب های اجتماعی در ایران (حیات روشنایی ، جانقلی ، مشکانی ، شاوردی ، صالح ورستم خانی ، 1382) نشان می دهد که فقط در تهران سالانه حدود یک هزار دختر 13 تا 27 ساله از خانه هایشان فرارمی کنند واغلب آنان در اولین ساعات یا روزهای فرار مورد تجاوز جنسی قرار می گیرند . کودکان فراری کسانی هستند که در خانه احساس امنیت نمی کنند وپنداشت صحیحی از شرایط بیرون از خانه ندارند وزمانی به اشتباه خود پی می برند که در بیرون از خانه مورد سوء استفاده قرار می گیرند وشرایط برای بازگشت آنان مشکل تر می شود .

فرار کودکان از خانه یکی از انواع کجروی های اجتماعی در ایران است که همانند سایر آسیب های اجتماعی با مجموعه پیچیده وبه هم پیوسته ای از شرایط وعوامل فردی ، خانوادگی وساختاری در سطح کلان مرتبط است . سرخوردگی های کودکان در خانواده ، افت تحصیلی ، شیوه گذراندن اوقات فراغت ، تعامل با افراد و محیط های ناسالم ، بی سوادی ، بیکاری واعتیاد والدین واز هم گسیختگی ها وسردی محیط خانواده ، استفاده ابزاری از کودکان وواداشتن آنان به انجام دادن اموری مافوق طاقت و توان آنان و فضای عمومی جامعه در حال گذر ایران با شرایط اقتصادی ، سیاسی ، اجتماعی و فرهنگی خاص خود همه در ایجاد ، استمرار وگسترش این گونه آسیب ها مؤثراند . بنابراین ، پیشگیری از این مسئله موکول به شناخت ویژگی های این دسته از کودکان ، مشخصات فردی ووضعیت خانوادگی آنان ، عوامل ودلایل فرار از خانه وبرنامه ریزی علمی جهت ارتقای سطح آگاهی والدین وخود کودکان از پیامدهای فرار از خانه ، ایجاد مراکز جایگزین خانواده های کودکان بی سرپرست ، حمایت حقوقی از کودکان خانواده های آسیب دیده و تأمین اقتصادی خانواده های آنان و... است .