رابطه ی تماشای تلویزیوان با اختلال در خواب کودکان
تاثیر تماشای تلویزیون بر اختلالات خواب کودکان پنج شش ساله
توی مقدمه ی این مقاله آمار جالبی از تماشال تلویزیون در کودکای غربی ارائه شده.حدودا 2.2 ساعت در روز در گروه سنی 9 تا 16 ساله و حدود 2 ساعت در گروه ها پایین تر. توی این مقاله گفته شده که تماشای تلویزیون با رفتار های پرخاشگرانه، مشکلات اجتماعی، مشکلات توجه و بیش فعالی رابطه داره.
خود مقاله نتیجه گرفته که علاوه بر اینا تماشای تلویزیون چه فعال و چه منفعل با اختلالای خواب مربوطه. این اختلالا بیشتر بر اثر تماشای منفعل تلویزیون یا دیدن برنامه های مخصوص بزرگسالا به وجود می یاد. طول مدت خواب این بچه ها کمتره/ مخصوصا اونایی که توی اتاقشون تلویزیون دارن. اونا دیرتر خوابشون می بره. بعضیاشون حتا تا صبح بیدارن. روی هم رفته تماشای تلویزیون بیشتر از سه ساعت در روز هم در کوتاه مدت و هم بلند مدت کیفیت و کمیت خواب بچه ها رو خراب می کنه. مخصوصا گروه سنی پیش از دبستان.

این بچه ها هنوز نمی تون فرق تخیل و واقعیت رو تشخیص بدن به خاطر همین نمی تون بفهمن که اینا همش فیلمه. ترس و اضطراب بچه ها با فیلمای مخصوصا ما بزرسالان برانگیخته می شه.
پی نوشت:
می دونستین توی همین عید امسال خیلی از فیلمایی که ما با بچه ها و یا خواهر برادرای کوچیکمون دیدیم در خود آمریکا برای زیر 18 سال ممنوع بودن؟ آیا خیلی از همین بچه ها بیشتر از سه ساعت تلویزیون نگا نمی کنن؟ از عمو پورنگ شروع می کنن تا آخر نرگس!
چی کار کنیم؟
پیشنهاد من اصلا کنترل بدون برنامه نیست. ما در روان شناسی یه اصل داریم به نام پریماک. اگه بخوایم یه رفتار رو در بچه ها زیاد کنیم مثلا درس خوندن کار لذت بخش کودکو منوط به انجام اون می کنیم: تماشای تلویزیون منوط به انجام تکلیف. ولی این روش رفتار رو کمو زیاد می کنه فقط. ما باید علایق بچه ها رو بشناسیم و مطابق با اون براشون برنامه های مختلفی رو بچینیم تا اونا انتخاب کنن. وگرنه ترجیح می دن بشینن با نرگس غصه بخورن!